2ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Σχεδιασμού Χώρου "Αλλάζω, αλλά...ζω" , Ε.ΔΙ.Κ.Ε. (έπαινος)

κάτοψη

+κατοικία (έπαινος στα πλαίσια του πανελλήνιου διαγωνισμού σχεδιασμού χώρου)
Διοργάνωση: Ε.ΔΙ.Κ.Ε.
Χρόνος: 2013
Συνεργάτες αρχιτέκτονες: Μόρας Αντώνης, Καρκατσέλας Νίκος

Σύντομη περιγραφή:Αντί να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε τη διαδικασία του σχεδιασμού ως μία κίνηση που να απαντάει σε ένα πρόβλημα, αποφασίσαμε να εστιάσουμε στο στοιχείο της συγκατοίκησης. Κατά συνέπεια αποφασίσαμε να εστιάσουμε στους χώρους εκείνους στους οποίους θα μπορούσε να συμβαίνει αυτή, με τρόπο που να μην απεικονίζει ιεραρχικά τους οικογενειακούς δεσμούς (με την έννοια του οίκου), αλλά με τρόπο που να επιτρέπει τόσο τη συμμετοχή στις δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται οικογενειακές όσο και να υποστηρίζεται η επιθυμία για απομόνωση, ξεκούραση, ησυχία ή οτιδήποτε άλλο προσδιορίζει την ιδιωτικότητα. Οδηγηθήκαμε στο διαχωρισμό της κατοικίας σε δύο εσωτερικά τμήματα, ένα ιδιωτικό, ένα κοινωνικό, και ένα ενδιάμεσο το οποίο λειτουργεί και σαν ζώνη εκτόνωσης των δύο.

Κάθε ένα από αυτά διατηρεί την αυτόνομη πρόσβαση του τόσο σε υγρούς χώρους όσο και σε ημιυπαίθριους για τους οποίους και λαμβάνεται μέριμνα για τη δημιουργία μικρών, ζεστών, χώρων συγκέντρωσης. Ο χαρακτήρας των χώρων ενισχύεται και με τη φύτευση, η οποία τροποποιεί το μικροκλίμα αλλά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εντείνει την ιδιωτικότητα ως οπτικό και ηχητικό εμπόδια.

Στους ιδιωτικούς χώρους έχουμε δύο κατηγορίες χώρων. Τα υπνοδωμάτια που απευθύνονται στους γονείς και το 2χ υπνοδωμάτιο το οποίο αποτελείται από δύο επιμήκεις χώρους με δυνατότητα απομόνωσης έκαστου που απευθύνεται στα παιδιά. Η απόφαση για δύο χώρους αντί για έναν, που να απευθύνεται στα παιδιά, προέκυψε από το γεγονός ότι έχουν σημαντική διαφορά ηλικίας και φύλου. Προτείνεται η δημιουργία ενός συστήματος που αποτελείται από γραφεία, κρεβάτια- κουκέτες, βιβλιοθήκες και γωνιακά καθιστικά από ξύλο, ένα για κάθε παιδί, το οποίο μελλοντικά μπορεί να λυθεί αποδίδοντας ένα μεγάλο δωμάτιο χωρίς να χρειαστεί να επηρεαστεί η ζωή στους άλλους χώρους του σπιτιού.

Στους κοινωνικούς χώρους, κέντρο γίνεται η τραπεζαρία η οποία ανοίγεται και προς το μπαλκόνι με χτιστό κάθισμα το οποίο λειτουργεί και σαν περβάζι. Η υπερβολή στις διαστάσεις του τραπεζιού επιχειρεί να συνοψίσει την κεντρική ιδέα της συνύπαρξης και συγκατοίκησης καθώς σκοπός είναι γύρω από αυτό το τραπέζι να μαζεύεται η διευρυμένη οικογένεια. Γύρω από την τραπεζαρία αναπτύσσεται η κουζίνα και το καθιστικό.

Οι δύο χώροι διαμεσολαβούνται από την υποδοχή, η οποία ανοίγεται μεν οπτικά προς τους κοινωνικούς χώρους, ωστόσο λειτουργεί και σαν αποθηκευτικό σύστημα με ράφια, ντουλάπες, γκαρνταρόμπα κοκ.

τομές/όψεις

φωτορεαλιστικές απεικονίσεις