Ομάδα εργασίας:Μόρας Α., Σακκάς Αθ., Αντωνίου Κων/νος.
Χρόνος μελέτης: Ιούλιος 2010.
φωτορεαλιστικά και οικοδομικές λεπτομέρειες
Συμπεραίνουμε άρα ότι οφείλουν να διευκολυνθούν οι κινήσεις που προφανώς περιμένει κανείς σε ένα χώρο με τα παραπάνω χαρακτηριστικά και που δεν είναι άλλες από αυτές που επιβάλουν οι φυγές του αστικού ιστού σε συνδυασμό με τη λογική ανάδειξης μέσω της διευκόλυνσης της θέασης στα υφιστάμενα χωρόσημα. Επίσης καθίσταται προφανές ότι οφείλει να σηματοδοτηθεί ο χώρος των εκδηλώσεων με τρόπο μοναδικό για την πλατεία.
Τέλος αξίζει να γίνει μία αναφορά στα μέτωπα που περιβάλλουν την πλατεία Νίκης. Ο άξονας βορά νότου σηματοδοτείται από νεοκλασσικά κτίσματα με εκλεκτικιστικά στοιχεία (δημαρχείο, κτίριο εθνικής τράπεζας) καθώς και από την παρουσία του μαμάτσειου και της μητρόπολης η οποία αποτελεί πρακτικά ένα υπόλειμμα όψης για κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά το χώρο. Το δυτικό μέτωπο της πλατείας χαρακτηρίζεται από το εκλεκτικιστικό Ερμιόνειο, ενώ τα διπλανά σε αυτό κτίσματα είναι τυπικά εργολαβικά (ευτύχημα αποτελεί το μεγάλο δέντρο στη δυτική πλευρά της πλατείας). Ανατολικά με εξαίρεση το κτίριο της στρατιωτικής λέσχης τα υπόλοιπα κτίρια αποτελούν αισθητικό πρόβλημα για την Νίκης. Οι όψεις κάποιων εξ αυτών έχουν αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό από τις παράνομες ταμπέλες που το μόνο στο οποίο θα μπορούσε να ελπίζει κανείς είναι η επαναφορά τους στην αρχική τους κατάσταση όποια κι αν ήταν αυτή. Χαρακτηριστική είναι η όψη των κτιρίων απέναντι από το δημαρχείο η οποία είναι τόσο άναρχη και κατατμημένη που προκαλεί σχεδόν ταραχή. Πιστεύουμε ότι η αποκατάσταση των ανατολικών όψεων στην αρχική τους κατάσταση, με την εφαρμογή παράλληλα νομοθεσίας, η οποία θα ελέγχει το μέγεθος των διαφημιστικών πινακίδων, οι οποίες θα περιορίζονται εντός των διαστάσεων της βιτρίνας, είναι η μόνη λύση για ποιοτική αναβάθμιση της εικόνας της πλατείας στο σύνολο της.
2. Περιγραφήτης αρχιτεκτονικής πρότασης.
Αν η Αθήνα είναι η πόλη του Κλασσικού, η Θεσσαλονίκη μία πόλη Βυζαντινών καταβολών, η περιοχή της Κοζάνης χαρακτηρίζεται από ένα ιδιότυπο λαικά χωνευμένο μπαρόκ. Η άνθηση της περιοχής μέσω του εμπορίου κατά τον 17ο αιώνα είχε σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή στοιχείων από την Ευρώπη της εποχής. Τα στοιχεία αυτά δεν αφομοιώθηκαν αυτούσια αλλά αντίθετα υιοθετήθηκαν ως αναφορές διακοσμητικές οι οποίες πλαισιώναν μορφές γνωστές ήδη μέσα από τη βυζαντινή και μακεδονίτικη παράδοση. Το μορφολογικό αμάγαλμα που προκύπτει είναι χαρακτηριστικό στους ξυλόγλυπτους ρόδακες της μητρόπολης καθώς και στα ξυλόγλυπτα ταβάνια των αρχοντικών της περιοχής όπως του Λασσάνη.
Το «Κοζανήτικο μπαρόκ», η πολυπλοκότητα στον χειρισμό του καννάβου στα παραπάνω παραδείγματα αποτέλεσε το μορφολογικό ερέθισμα στον χειρισμό και ανάδειξη της πλατείας ως μοναδικού αντικειμένου άμεσα συσχετιζόμενου με το ιστορικό και αρχιτεκτονικό του συγκείμενο. Ο χειρισμός των αστικών φυγών του ιστού στην επιφάνεια της πλατείας θεωρήσαμε ότι μπορούσε να γίνει διαχειρίσιμος με κανόνες που προέρχονται από αυτή την ιστορική πρακτική η οποία τολμηρά αψηφούσε καννάβους, κανονικότητες και συμβάσεις μαθηματικών περιγραφών προς ώφελος μίας κλίμακας ανθρώπινης που αψηφά τα σκληρά όρια, είτε αυτά είναι μορφικά, είτε λειτουργικά. Με αυτό τον τρόπο συμβολικά η πλατεία Νίκης γίνεται κέντρο όχι μόνο κατ’ όνομα της πόλης αλλά και της ευρύτερης περιοχής καθώς επαναδιαπραγματεύεται σχέσεις ιστορικά άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανάπτυξη και άνθηση της περιοχής.
Σε πρώτη φάση θεωρήσαμε απαραίτητο να αναδείξουμε τον άξονα βορρά-νότου της πλατείας με σκοπό την παράλληλη ανάδειξη των ιστορικών κτιρίων και χωροσήμων που την πλαισιώνουν. Αυτό γίνεται δυνατό μέσα από ήπιες μεταφυτεύσεις και εργασίες υποβάθμισης γύρω από το κωδωνοστάσιο. Απαραίτητη θεωρήθηκε η μονοδρόμηση της προέκτασης του πεζοδρόμου Γκοβεδάρων με παράλληλο περιορισμό του πλάτους του δρόμου στο ελάχιστο επιτρεπτό και μεταφορά της στάσης ταξί επί της Τσόντσα. Στην επιφάνεια που προκύπτει οργανώνεται ένα εννιαίο ηρώο συγκεντρώνοντας εκεί τα υπάρχοντα έργα τέχνης, αδριάντες και αγάλματα. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται μνημειακότητα και εν δυνάμει λειτουργική αυτονομία του χώρου. Ταυτόχρονα, εκατέρωθεν ανατολικά και δυτικά διαμορφώνονται δύο ζώνες. Η δυτική στην οποία με την προσθήκη πέργκολας οργανώνονται οι από την προκύρηξη χώροι τραπεζοκαθισμάτων και η ανατολική στην οποία επιλέγουμε να πυκνώσουμε τη φύτευση με σκοπό να δημιουργήσουμε ένα οπτικό όριο μπροστά από τις άσχημες όψεις των κτιρίων στη σκληρότητα των οποίων αντιπαραβάλλουμε μαλακά υλικά, υδάτινα στοιχεία και ήπιες διαδρομές που οργανώνονται γύρω από κατάφυτα καθιστικά τα οποία είναι προσανατολισμένα με βάση τα κτίρια ενδιαφέροντος της πλατείας, όπως αυτά περιγράφηκαν πιο πάνω.
άξονας βορρά-νότου
Με την ανάδειξη του άξονα μεταφέρεται ο χώρος εκδηλώσεων νοτιότερα στη συμβολικά και ουσιαστικά καρδιά της πλατείας η οποία αποτελεί και το σημείο αυτής που συγκεντρώνει τις περισσότερες οπτικές φυγές του ιστού καθιστώντας την εκ των πραγμάτων περίοπτη. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται κάθε εκδήλωση να είναι ορατή από το δυνατόν περισσότερα σημεία του κέντρου επιτρέποντας τη συνάθροιση περισσότερων πολιτών, ενώ ταυτόχρονα εργασίες υποστήριξης και εξοπλισμού ανάλογα με την περίσταση να ενοχλούν κατά το δυνατόν λιγότερο τους καθημερινούς χρήστες της πλατείας. Το χρώμα της επίστρωσης επιλέγεται να παραπέμπει σε αυτό της καρδιάς σε συμβολικό επίπεδο αλλά και στον κρόκκο (σαφράν), προιόν της περιοχής διάσημο ανά τον κόσμο.
Αναγνωρίζοντας τη μεγάλη αναγνωρισιμότητα και σημασία που αποδίδουν οι επισκέπτες και οι μόνιμοι κάτοικοι της Κοζάνης στο «ρολόι» χρησιμοποιούμε τις διαστάσεις του ως μία μορφη προσανατολισμένου μέτρου με σκοπό τη χωρική κατανομή της πλατείας σε τρία διαφορετικά επίπεδα τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με κλίμακες και ράμπες για ΑΜΕΑ.
προσανατολισμένο μέτρο
Η υιοθέτηση των υπάρχοντων οπτικών φυγών επιτυγχάνει την αστική συνέχεια εντός ενός κατακερματισμένου ιστού προσδίδοντας του συνέπεια, φιλικότητα στην αναγνώριση και
σημεία φυγής
Η αντιστιξη μέσω της χρήσης των μαλακών υλικών και των υδάτινων στοιχείων αναδεικνύει ερεθίσματα τα οποία προσκαλούν σε έναν διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης της πόλης κυρίως, μέσω της διατάραξης του ρυθμού της η οποία επιτυγχάνεται και από τα ηχητικά ερεθίσμτα όπως αυτά προκύπτουν από τον γνώριμο ήχο του νερού. Ο συνδυασμός αυτών δε καθιστά τα καθιστικά στην ανατολική πλευρά της πόλης πολύτιμα κατά τους καλοκαιρινούς μνήμες με την έντονη ζέστη καθώς μπορούν φιλοξενήσουν και να ξεκουράσουν τους περαστικούς.
3. Η βιοκλιματική παράμετρος.
Το κλίμα της περιοχής είναι ηπειρωτικό με ψυχρούς και ξηρούς χειμώνες και θερμά καλοκαίρια. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στους ισχυρούς ανέμους που πνέουν από τα βορειοδυτικά κατά μήκος της Τσόντσα και προς την Πανδώρος. Για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του αέρα προτείνεται μεταλλικό στέγαστρο –πέργκολα (ελαφριά κατασκευή) που σε συνδυσμό με πύκνωση της φύτευσης (λεύκες) μπροστά από το Ερμιόνειο από τη μία πλευρά μετριάζουν την πνοή του ανέμου και εξαιτίας των προσανατολισμένων τμημάτων της πέργκολας επιτυγχάνεται παροχέτευση του αέρα προς τα επάνω κατεύθυνση που δεν ενοχλεί τους περαστικούς, ενώ κατά τη θερινή περίοδο σκιάζουν κατά τις μεσημεριανές και πρωινές ώρες τους χώρους τραπεζοκαθισμάτων.
Η υιοθέτηση αυτών των παθητικών μέσων θα έχει σαν αποτέλεσμα την εξοικονόμηση ενέργειας αλλά και τον περιορισμό της ηχητικής όχλησης που αποδίδεται στα κλιματιστικα που χρησιμοποιούνται ευρέως. Η πύκνωση της φύτευσης στην ανατολική πλευρά της πλατείας παράλληλα με τη λειτουργία υδάτινων στοιχείων αποσκοπεί στη δημιουργία μικροκλίματος το οποίο θα ωφελήσει ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες ενώ η φύτευση παράλληλα θα προστατεύει τα γειτονικά κτίρια από τον ήλιο στη δύση ο οποίος δημιουργεί και θαμπώματα επικίνδυνα και για την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην οδό Μελά.
Επί της οδού Ειρήνης στο πεζοδρομημένο κομμάτι δυτικά του Μαμάτσιου προτείνεται κατά μήκος η τοποθέτηση βιβλιόσχημων καθιστικών από διάτρητη λαμαρίνα τα οποία αποσκοπούν στη μετρίαση της έντασης του ανέμου κατά μήκος του πεζοδρόμου.
βιβλιόσχημα καθιστικα Τέλος όλα τα υλικά που προτείνουμε να χρησιμοποιηθούν στην πλατεία προέρχονται από την άμμεση περιοχή με σκοπό την μείωση των ρύπων κατά τις μεταφορές, ενώ η πέτρα που αποξηλώνεται επαναχρησιμοποιείται δημιουργικά σε άλλες κατασκευές ξαναδίνοντας της πνοή.
σημεία «χωρόσημα» της πλατείας. Στα πλαίσια της ανάπλασης τα καθιστικά επανασχεδιάζονται και επαναπροσδιορίζεται η θέση τους σε σχέση με τα σημεία αναφοράς. Τα νέα καθιστικά δημιουργούν μια συνισταμένη φορά οπτικής επαφής με αυτά και παράλληλα επενδύονται με νέα υλικά και αποκτούν και λειτουργικότητα. Αποκτώντας τα ίδια το χαρακτήρα του σημείου αναφοράς οδηγούν τον επισκέπτη από μια νέα οπτική ματιά. (κατασκευαστική παγκάκι). Ακόμα ένα χαρακτηριστικό που έχουν τα νέα καθίσματα έχει να
κάνει με τα υλικά που χρησιμοποιούνται. Τόσο στα «συμβατικά» όσο και στα υπόλοιπα (βλέπε φωτορεαλισμό) νέα υλικά όπως διάτρητες γαλβανισμένες λαμαρίνες αλλά και το τοπικό μάρμαρο Κοζάνης κυριαρχούν μαζί με το ξύλο. Ακόμα και ο τρόπος που αυτά τοποθετούνται δίνει μια νέα εικόνα στο χώρο. Στα παγκάκια οι μεγάλες επιφάνειες που λειτουργούν ως πλάτες ταυτόχρονα είναι και χώροι έκθεσης αλλά και επιφάνειες που αποτρέπουν τη συνεχή ροή του ανέμου και αποκτούν έτσι και
βιοκλιματικό χαρακτήρα επηρεάζοντας με αυτό τον τρόπο και το μικροκλίμα της πλατείας. Η πέργκολα χρησιμοποιείται τόσο γα στέγαση στο δυτικό κομμάτι της πλατείας όσο και ως σύστημα διαχείρισης του αέρα που κατεβαίνει και διαχέεται μέσα στην πλατεία. Είναι μια εναλλακτική στη λειτουργία της πλατείας όπως αυτή που παρουσιάζεται στην ακριβώς απέναντι πλευρά με τα φυτά και το υγρό στοιχείο.
Κυρίαρχη θέση στην πλατεία έχουν οι τωρινές φυτεύσεις με τρόπο όμως που περισσότερο υποδηλώνει τη λογική της εποχής που πραγματοποιήθηκε παρά την πραγματική ανάγκη
της πλατείας. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα καιρικά δεδομένα που ισχύουν στην περιοχή αλλά και τον θόρυβο ηχητικό και οπτικό από την ανατολική πλευρά της πλατείας νέες δενδροφυτεύσεις πραγματοποιούνται ενώ οι υφιστάμενες διατηρούνται και διαμορφώνονται. Όπου είναι απαραίτητο γίνονται και μεταφυτεύσεις έτσι
ώστε να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες οπτικές φυγές ανάμεσα στα δέντρα προς τα κύρια κτίρια – «χωρόσημα» αλλά και να ανοίξει ο χώρος. Όλο αυτό το σύστημα πρασίνου που πραγματοποιείται γύρω από την πλατεία επηρεάζει δραστικά το μικροκλίμα της περιοχής. Σε συνδυασμό με το υγρό στοιχείο που σχεδιάζεται και πραγματοποιείται εκεί αλλά και σε άλλα κύρια καθιστικά, τους θερινούς μήνες ο χώρος είναι πολύ πιο βιώσιμος με καλύτερη θερμική άνεση και ποιότητα αέρα.(βλέπε φωτορεαλισμό).
4. Τεχνικά χαρακτηριστικά.
Η συνολική επιφάνεια της υπό διαμόρφωση πλατείας είναι περίπου 5000 τετραγωνικά μέτρα. Οι παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται αφορούν στοιχεία εξοπλισμού, τη φύτευση, τα διάφορα δίκτυα και τον ηλεκτροφωτισμό καθώς επίσης και τα υλικά που τοποθετούνται και επαναπροσδιορίζουν το χαρακτήρα της πλατείας. Τα στοιχεία εξοπλισμού είναι τα καθιστικά – παγκάκια, τα τραπεζοκαθίσματα, τα φωτιστικά σώματα και μια πέργκολα στέγασης – σκίασης, η οποία παρουσιάζει και ορισμένα βιοκλιματικά χαρακτηριστικά κυρίως ως προς τη σχέση της με τους τοπικούς ανέμους και τη διαχείριση των ρευμάτων που δημιουργούν. Η φύτευση γενικά αναφέρεται στις υπάρχουσες δενδροφυτεύσεις αλλά και στις νέες όπως αυτές προκύπτουν μετά από τις εκτεταμένες παρεμβάσεις στο χώρο της πλατείας. Παρά τις εκτεταμένες παρεμβάσεις στον ευρύτερο χώρο της πλατείας τα περισσότερα δίκτυα, όπως το ηλεκτρικό και το αποχετευτικό δεν επηρεάζονται σημαντικά με εξαίρεση το δίκτυο του φωτισμού. Αυτό δεν αλλάζει σε ότι αφορά τη χάραξη του δικτύου αλλά σε ότι αφορά το σύστημα του φωτισμού. Νέοι λαμπτήρες τοποθετημένοι σε νέες βάσεις δημιουργούν μια εντελώς διαφορετική εικόνα στο χώρο της πλατείας. Σημαντικές αλλαγές γίνονται και στα υλικά που χρησιμοποιούνται στις δαπεδοστρώσεις του χώρου. Στη συνέχεια παρουσιάζεται αναλυτικά το σύνολο των παρεμβάσεων που αναφέρθηκαν.
Στην πλατεία χρησιμοποιούνται καθιστικά – παγκάκια στα οποία εμφανίζεται μια σχετική συγκέντρωση ανθρώπων κυρίως σε αυτά που βρίσκονται σε σκιερά μέρη κατά τους θερινούς μήνες οπότε και εξασφαλίζεται μια σχετική θερμική άνεση. Τα καθίσματα αυτά βρίσκονται σε θέσεις οι οποίες είναι αποπροσανατολισμένες σε σχέση με τα χαρακτηριστικά κτίρια – Στην πλατεία υπάρχει ένα πολύ μεγάλο σύστημα δικτύων που αφορούν ύδρευση, αποχέτευση, ηλεκτροδοτήσεις, τηλεθέρμανση, τηλεφωνικές γραμμές και άλλα. Η παρέμβαση που γίνεται αφήνει ανέπαφο σχεδόν στο σύνολο του αυτό το σύστημα δικτύων. Εκεί που υπάρχουν σημαντικές αλλαγές είναι το σύστημα του ηλεκτροφωτισμού. Η πλατεία ακόμα και σήμερα ως κέντρο της πόλης χρησιμοποιείται για τις διάφορες εκδηλώσεις είτε αυτές είναι πολιτιστικές είτε είναι πολιτικές, είτε είναι θρησκευτικού περιεχομένου. Η ανάγκη για ένα νέο σύγχρονο τρόπο φωτισμού οδηγεί στο σχεδιασμό εκ νέου φωτιστικών σωμάτων που η χρήση τους να μπορεί να μεταβάλλεται ανάλογα με τις ανάγκες. Με κεφαλές φωτισμού που μπορούν να στρέφονται φωτίζοντας κάθε φορά διαφορετικά σημεία, διαμορφώνεται νέα κατάσταση φωτισμού.
Το σύνολο της παρέμβασης περιλαμβάνει την αποξήλωση και τοποθέτηση νέων υλικών σχεδόν στο σύνολο της επιφάνειας. Ωστόσο το παλιό υλικό επαναχρησιμοποιείται και παραμένει ως ανάμνηση στο χώρο. Βασικά η σχιστολιθικού τύπου πλακόστρωση αντικαθίσταται από νέο χυτό μπετό το οποίο στην κεντρική του θέση έχει και χρωμοσήμανση για να προσδιορίζεται η διαφορετικότητα της λειτουργίας του. Στους χώρους που λειτουργούν τα καθιστικά χρησιμοποιείται τοπικό μάρμαρο ενώ ένα πολύ μεγάλο τμήμα της πλατείας καλύπτεται από μάρμαρο που εμφανίζει χρωματικά νερά. Μεγάλες επιφάνειες πρασίνου είναι βατές τοποθετώντας κυβόλιθους οι οποίοι σχηματίζουν έναν ιδιότυπο κάναβο. Τέλος υπάρχουν αμιγείς ζώνες πρασίνου εκεί όπου έχουμε και δενδροφυτεύσεις.
Χρόνος μελέτης: Ιούλιος 2010.
φωτορεαλιστικά και οικοδομικές λεπτομέρειες
ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
1. Αποτίμησητηςυφιστάμενης κατάστασης.
Η Κοζάνη είναι μία πόλη με έντονη δημογραφική ανάπτυξη η οποία εύκολα μπορεί να διαπιστωθεί και από την οικοδομική δραστηριότητα στην περιοχή. Δε θα υπερέβαλε κανείς αν συνυπολογίζοντας τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που εδρεύουν στην πόλη, χαρακτήριζε την Κοζάνη ως κύριο μοχλό για την ανάπτυξη στη δυτική Μακεδονία.
Η ραγδαία ανάπτυξη της πόλης έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στον αστικό ιστό. Η έλλειψη συνεκτικού και εννιαίου σχεδιασμού είχε σαν αποτέλεσμα μία πόλη πολεοδομικά δαιδαλώδη με μοναδικό σημείο προσανατολισμού το γειτονικό βουνό. Ωστόσο ακόμη και αυτό πολλές φορές αποδεικνύεται αδύνατο να βοηθήσει λόγω της πυκνής δόμησης στο κέντρο της πόλης (ΣΔ που φτάνει εως και το 5).
Η πλατεία Nίκης με τη σειρά της φέρει αντιπροσωπευτικά τα σημάδια αυτής της εξέλιξης. Πλημελής και αποσπασματικός σχεδιασμός, με χρήση υλικών τα οποία αδυνατούν να προσδώσουν χαρακτήρα στην πλατεία. Η πλατεία είναι γεμάτη με παρεμβάσεις που σκοπό είχαν να επιλύουν μικρά προβλήματα χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψη η συνολική εικόνα αυτής.
Αυτό το bricollage είναι ιδιαίτερα εμφανές στο νότιο τμήμα της πλατείας, μπροστά από το δημαρχείο με την τελευταία επέμβαση αλλά ακόμη χειρότερη είναι η εικόνα μπροστά στο
κωδωνοστάσιο το οποίο έρχεται σε επαφή με τον υπόλοιπο δημόσιο χώρο εντελώς αμήχανα, με υλικά τα οποία είναι χρωματικά παραπλήσια με αποτέλεσμα τη σύγχηση. Ωστόσο το κωδωνοστάσιο είναι βαθιά χαραγμένο στην κοινωνική συνείδηση της πόλης παρά την πλημμελή αντιμετώπιση του σχεδιαστικά, είναι δε τόσο χαρακτηριστικό που η αναφορά σε αυτό δε γίνεται ως κτίσμα βοηθητικό της μητρόπολης αλλά ως ρολόι, Μαμάτσειο (από το όνομα του δωρητή του). Η φυσική παρουσία της κατασκευής ξεπερνά τη ιστορικά λειτουργική του σημασία. Το πρώτο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι τα χωρόσημα της πόλης βρίσκονται στο νότιο μέρος της πλατείας (Μητρόπολη, Μαμάτσιο, Δημαρχείο) και παρόλα αυτά οι κύριες εκδηλώσεις (με εξαίρεση τη χωροθέτηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου) εξυπηρετούνται από το βόρειο τμήμα της πλατείας (χωροί, χώρος επισήμων κατά τις παρελάσεις, πολιτικές, στρατιωτικές, αποκρεών...).
Η κύρια επιφάνεια της πλατείας χαρακτηρίζεται από κλειστότητα περιμετρικά, με τα δέντρα και τα περιφραγμένα παρτέρια να παραπέμπουν στον τρόπο χειρισμού των δημόσιων χώρων στο μεταίχμιο μεταξύ των δεκαετιών 70 και 80. Η τοποθέτηση καθιστικών περιμετρικά κορυφώνει την αδημονία κάθε επισκέπτη για ένα γεγονός στο κέντρο αυτής, το οποίο ποτέ δε συμβαίνει. Η πλατεία διασχίζεται με σταυρωειδείς συνήθως κινήσεις οι οποίες αντιβαίνουν στους άξονες που έχουν προσδιοριστεί σε αυτή. Η τοποθέτηση του χώρου εκδηλώσεων στο βορειοανατολικό τμήμα της πλατείας (με την περίφραξη του περιμετρικά με πράσινο) εγκλωβίζει ακόμη περισσότερο τον πεζό σε μία εσωτερική κίνηση με μοναδικά ερεθίσματα τις παρακείμενες βρύσες οι οποίες ωστόσο δεν αναδεικνύουνται λόγω της υπερβολικής χρήσης της πέτρας ως επικάλυψη και επένδυση σχεδόν σε κάθε σημείο της πλατείας. Ακόμη και η διαφοροποίηση της επίστρωσης στο χώρο εκδηλώσεων αναιρείται από την επαναληψη του άτακτα και σε άλλα σημεία της πλατείας με σαφώς διαφορετική λογική και λειτουργία.
1. Αποτίμησητηςυφιστάμενης κατάστασης.
Η Κοζάνη είναι μία πόλη με έντονη δημογραφική ανάπτυξη η οποία εύκολα μπορεί να διαπιστωθεί και από την οικοδομική δραστηριότητα στην περιοχή. Δε θα υπερέβαλε κανείς αν συνυπολογίζοντας τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που εδρεύουν στην πόλη, χαρακτήριζε την Κοζάνη ως κύριο μοχλό για την ανάπτυξη στη δυτική Μακεδονία.
Η ραγδαία ανάπτυξη της πόλης έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στον αστικό ιστό. Η έλλειψη συνεκτικού και εννιαίου σχεδιασμού είχε σαν αποτέλεσμα μία πόλη πολεοδομικά δαιδαλώδη με μοναδικό σημείο προσανατολισμού το γειτονικό βουνό. Ωστόσο ακόμη και αυτό πολλές φορές αποδεικνύεται αδύνατο να βοηθήσει λόγω της πυκνής δόμησης στο κέντρο της πόλης (ΣΔ που φτάνει εως και το 5).
Η πλατεία Nίκης με τη σειρά της φέρει αντιπροσωπευτικά τα σημάδια αυτής της εξέλιξης. Πλημελής και αποσπασματικός σχεδιασμός, με χρήση υλικών τα οποία αδυνατούν να προσδώσουν χαρακτήρα στην πλατεία. Η πλατεία είναι γεμάτη με παρεμβάσεις που σκοπό είχαν να επιλύουν μικρά προβλήματα χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψη η συνολική εικόνα αυτής.
Αυτό το bricollage είναι ιδιαίτερα εμφανές στο νότιο τμήμα της πλατείας, μπροστά από το δημαρχείο με την τελευταία επέμβαση αλλά ακόμη χειρότερη είναι η εικόνα μπροστά στο
κωδωνοστάσιο το οποίο έρχεται σε επαφή με τον υπόλοιπο δημόσιο χώρο εντελώς αμήχανα, με υλικά τα οποία είναι χρωματικά παραπλήσια με αποτέλεσμα τη σύγχηση. Ωστόσο το κωδωνοστάσιο είναι βαθιά χαραγμένο στην κοινωνική συνείδηση της πόλης παρά την πλημμελή αντιμετώπιση του σχεδιαστικά, είναι δε τόσο χαρακτηριστικό που η αναφορά σε αυτό δε γίνεται ως κτίσμα βοηθητικό της μητρόπολης αλλά ως ρολόι, Μαμάτσειο (από το όνομα του δωρητή του). Η φυσική παρουσία της κατασκευής ξεπερνά τη ιστορικά λειτουργική του σημασία. Το πρώτο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι τα χωρόσημα της πόλης βρίσκονται στο νότιο μέρος της πλατείας (Μητρόπολη, Μαμάτσιο, Δημαρχείο) και παρόλα αυτά οι κύριες εκδηλώσεις (με εξαίρεση τη χωροθέτηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου) εξυπηρετούνται από το βόρειο τμήμα της πλατείας (χωροί, χώρος επισήμων κατά τις παρελάσεις, πολιτικές, στρατιωτικές, αποκρεών...).
Η κύρια επιφάνεια της πλατείας χαρακτηρίζεται από κλειστότητα περιμετρικά, με τα δέντρα και τα περιφραγμένα παρτέρια να παραπέμπουν στον τρόπο χειρισμού των δημόσιων χώρων στο μεταίχμιο μεταξύ των δεκαετιών 70 και 80. Η τοποθέτηση καθιστικών περιμετρικά κορυφώνει την αδημονία κάθε επισκέπτη για ένα γεγονός στο κέντρο αυτής, το οποίο ποτέ δε συμβαίνει. Η πλατεία διασχίζεται με σταυρωειδείς συνήθως κινήσεις οι οποίες αντιβαίνουν στους άξονες που έχουν προσδιοριστεί σε αυτή. Η τοποθέτηση του χώρου εκδηλώσεων στο βορειοανατολικό τμήμα της πλατείας (με την περίφραξη του περιμετρικά με πράσινο) εγκλωβίζει ακόμη περισσότερο τον πεζό σε μία εσωτερική κίνηση με μοναδικά ερεθίσματα τις παρακείμενες βρύσες οι οποίες ωστόσο δεν αναδεικνύουνται λόγω της υπερβολικής χρήσης της πέτρας ως επικάλυψη και επένδυση σχεδόν σε κάθε σημείο της πλατείας. Ακόμη και η διαφοροποίηση της επίστρωσης στο χώρο εκδηλώσεων αναιρείται από την επαναληψη του άτακτα και σε άλλα σημεία της πλατείας με σαφώς διαφορετική λογική και λειτουργία.
Συμπεραίνουμε άρα ότι οφείλουν να διευκολυνθούν οι κινήσεις που προφανώς περιμένει κανείς σε ένα χώρο με τα παραπάνω χαρακτηριστικά και που δεν είναι άλλες από αυτές που επιβάλουν οι φυγές του αστικού ιστού σε συνδυασμό με τη λογική ανάδειξης μέσω της διευκόλυνσης της θέασης στα υφιστάμενα χωρόσημα. Επίσης καθίσταται προφανές ότι οφείλει να σηματοδοτηθεί ο χώρος των εκδηλώσεων με τρόπο μοναδικό για την πλατεία.
Τέλος αξίζει να γίνει μία αναφορά στα μέτωπα που περιβάλλουν την πλατεία Νίκης. Ο άξονας βορά νότου σηματοδοτείται από νεοκλασσικά κτίσματα με εκλεκτικιστικά στοιχεία (δημαρχείο, κτίριο εθνικής τράπεζας) καθώς και από την παρουσία του μαμάτσειου και της μητρόπολης η οποία αποτελεί πρακτικά ένα υπόλειμμα όψης για κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά το χώρο. Το δυτικό μέτωπο της πλατείας χαρακτηρίζεται από το εκλεκτικιστικό Ερμιόνειο, ενώ τα διπλανά σε αυτό κτίσματα είναι τυπικά εργολαβικά (ευτύχημα αποτελεί το μεγάλο δέντρο στη δυτική πλευρά της πλατείας). Ανατολικά με εξαίρεση το κτίριο της στρατιωτικής λέσχης τα υπόλοιπα κτίρια αποτελούν αισθητικό πρόβλημα για την Νίκης. Οι όψεις κάποιων εξ αυτών έχουν αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό από τις παράνομες ταμπέλες που το μόνο στο οποίο θα μπορούσε να ελπίζει κανείς είναι η επαναφορά τους στην αρχική τους κατάσταση όποια κι αν ήταν αυτή. Χαρακτηριστική είναι η όψη των κτιρίων απέναντι από το δημαρχείο η οποία είναι τόσο άναρχη και κατατμημένη που προκαλεί σχεδόν ταραχή. Πιστεύουμε ότι η αποκατάσταση των ανατολικών όψεων στην αρχική τους κατάσταση, με την εφαρμογή παράλληλα νομοθεσίας, η οποία θα ελέγχει το μέγεθος των διαφημιστικών πινακίδων, οι οποίες θα περιορίζονται εντός των διαστάσεων της βιτρίνας, είναι η μόνη λύση για ποιοτική αναβάθμιση της εικόνας της πλατείας στο σύνολο της.
2. Περιγραφήτης αρχιτεκτονικής πρότασης.
Αν η Αθήνα είναι η πόλη του Κλασσικού, η Θεσσαλονίκη μία πόλη Βυζαντινών καταβολών, η περιοχή της Κοζάνης χαρακτηρίζεται από ένα ιδιότυπο λαικά χωνευμένο μπαρόκ. Η άνθηση της περιοχής μέσω του εμπορίου κατά τον 17ο αιώνα είχε σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή στοιχείων από την Ευρώπη της εποχής. Τα στοιχεία αυτά δεν αφομοιώθηκαν αυτούσια αλλά αντίθετα υιοθετήθηκαν ως αναφορές διακοσμητικές οι οποίες πλαισιώναν μορφές γνωστές ήδη μέσα από τη βυζαντινή και μακεδονίτικη παράδοση. Το μορφολογικό αμάγαλμα που προκύπτει είναι χαρακτηριστικό στους ξυλόγλυπτους ρόδακες της μητρόπολης καθώς και στα ξυλόγλυπτα ταβάνια των αρχοντικών της περιοχής όπως του Λασσάνη.
Το «Κοζανήτικο μπαρόκ», η πολυπλοκότητα στον χειρισμό του καννάβου στα παραπάνω παραδείγματα αποτέλεσε το μορφολογικό ερέθισμα στον χειρισμό και ανάδειξη της πλατείας ως μοναδικού αντικειμένου άμεσα συσχετιζόμενου με το ιστορικό και αρχιτεκτονικό του συγκείμενο. Ο χειρισμός των αστικών φυγών του ιστού στην επιφάνεια της πλατείας θεωρήσαμε ότι μπορούσε να γίνει διαχειρίσιμος με κανόνες που προέρχονται από αυτή την ιστορική πρακτική η οποία τολμηρά αψηφούσε καννάβους, κανονικότητες και συμβάσεις μαθηματικών περιγραφών προς ώφελος μίας κλίμακας ανθρώπινης που αψηφά τα σκληρά όρια, είτε αυτά είναι μορφικά, είτε λειτουργικά. Με αυτό τον τρόπο συμβολικά η πλατεία Νίκης γίνεται κέντρο όχι μόνο κατ’ όνομα της πόλης αλλά και της ευρύτερης περιοχής καθώς επαναδιαπραγματεύεται σχέσεις ιστορικά άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανάπτυξη και άνθηση της περιοχής.
Σε πρώτη φάση θεωρήσαμε απαραίτητο να αναδείξουμε τον άξονα βορρά-νότου της πλατείας με σκοπό την παράλληλη ανάδειξη των ιστορικών κτιρίων και χωροσήμων που την πλαισιώνουν. Αυτό γίνεται δυνατό μέσα από ήπιες μεταφυτεύσεις και εργασίες υποβάθμισης γύρω από το κωδωνοστάσιο. Απαραίτητη θεωρήθηκε η μονοδρόμηση της προέκτασης του πεζοδρόμου Γκοβεδάρων με παράλληλο περιορισμό του πλάτους του δρόμου στο ελάχιστο επιτρεπτό και μεταφορά της στάσης ταξί επί της Τσόντσα. Στην επιφάνεια που προκύπτει οργανώνεται ένα εννιαίο ηρώο συγκεντρώνοντας εκεί τα υπάρχοντα έργα τέχνης, αδριάντες και αγάλματα. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται μνημειακότητα και εν δυνάμει λειτουργική αυτονομία του χώρου. Ταυτόχρονα, εκατέρωθεν ανατολικά και δυτικά διαμορφώνονται δύο ζώνες. Η δυτική στην οποία με την προσθήκη πέργκολας οργανώνονται οι από την προκύρηξη χώροι τραπεζοκαθισμάτων και η ανατολική στην οποία επιλέγουμε να πυκνώσουμε τη φύτευση με σκοπό να δημιουργήσουμε ένα οπτικό όριο μπροστά από τις άσχημες όψεις των κτιρίων στη σκληρότητα των οποίων αντιπαραβάλλουμε μαλακά υλικά, υδάτινα στοιχεία και ήπιες διαδρομές που οργανώνονται γύρω από κατάφυτα καθιστικά τα οποία είναι προσανατολισμένα με βάση τα κτίρια ενδιαφέροντος της πλατείας, όπως αυτά περιγράφηκαν πιο πάνω.
άξονας βορρά-νότου
Με την ανάδειξη του άξονα μεταφέρεται ο χώρος εκδηλώσεων νοτιότερα στη συμβολικά και ουσιαστικά καρδιά της πλατείας η οποία αποτελεί και το σημείο αυτής που συγκεντρώνει τις περισσότερες οπτικές φυγές του ιστού καθιστώντας την εκ των πραγμάτων περίοπτη. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται κάθε εκδήλωση να είναι ορατή από το δυνατόν περισσότερα σημεία του κέντρου επιτρέποντας τη συνάθροιση περισσότερων πολιτών, ενώ ταυτόχρονα εργασίες υποστήριξης και εξοπλισμού ανάλογα με την περίσταση να ενοχλούν κατά το δυνατόν λιγότερο τους καθημερινούς χρήστες της πλατείας. Το χρώμα της επίστρωσης επιλέγεται να παραπέμπει σε αυτό της καρδιάς σε συμβολικό επίπεδο αλλά και στον κρόκκο (σαφράν), προιόν της περιοχής διάσημο ανά τον κόσμο.
Αναγνωρίζοντας τη μεγάλη αναγνωρισιμότητα και σημασία που αποδίδουν οι επισκέπτες και οι μόνιμοι κάτοικοι της Κοζάνης στο «ρολόι» χρησιμοποιούμε τις διαστάσεις του ως μία μορφη προσανατολισμένου μέτρου με σκοπό τη χωρική κατανομή της πλατείας σε τρία διαφορετικά επίπεδα τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με κλίμακες και ράμπες για ΑΜΕΑ.
προσανατολισμένο μέτρο
Η υιοθέτηση των υπάρχοντων οπτικών φυγών επιτυγχάνει την αστική συνέχεια εντός ενός κατακερματισμένου ιστού προσδίδοντας του συνέπεια, φιλικότητα στην αναγνώριση και
σημεία φυγής
Η αντιστιξη μέσω της χρήσης των μαλακών υλικών και των υδάτινων στοιχείων αναδεικνύει ερεθίσματα τα οποία προσκαλούν σε έναν διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης της πόλης κυρίως, μέσω της διατάραξης του ρυθμού της η οποία επιτυγχάνεται και από τα ηχητικά ερεθίσμτα όπως αυτά προκύπτουν από τον γνώριμο ήχο του νερού. Ο συνδυασμός αυτών δε καθιστά τα καθιστικά στην ανατολική πλευρά της πόλης πολύτιμα κατά τους καλοκαιρινούς μνήμες με την έντονη ζέστη καθώς μπορούν φιλοξενήσουν και να ξεκουράσουν τους περαστικούς.
3. Η βιοκλιματική παράμετρος.
Το κλίμα της περιοχής είναι ηπειρωτικό με ψυχρούς και ξηρούς χειμώνες και θερμά καλοκαίρια. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στους ισχυρούς ανέμους που πνέουν από τα βορειοδυτικά κατά μήκος της Τσόντσα και προς την Πανδώρος. Για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του αέρα προτείνεται μεταλλικό στέγαστρο –πέργκολα (ελαφριά κατασκευή) που σε συνδυσμό με πύκνωση της φύτευσης (λεύκες) μπροστά από το Ερμιόνειο από τη μία πλευρά μετριάζουν την πνοή του ανέμου και εξαιτίας των προσανατολισμένων τμημάτων της πέργκολας επιτυγχάνεται παροχέτευση του αέρα προς τα επάνω κατεύθυνση που δεν ενοχλεί τους περαστικούς, ενώ κατά τη θερινή περίοδο σκιάζουν κατά τις μεσημεριανές και πρωινές ώρες τους χώρους τραπεζοκαθισμάτων.
Η υιοθέτηση αυτών των παθητικών μέσων θα έχει σαν αποτέλεσμα την εξοικονόμηση ενέργειας αλλά και τον περιορισμό της ηχητικής όχλησης που αποδίδεται στα κλιματιστικα που χρησιμοποιούνται ευρέως. Η πύκνωση της φύτευσης στην ανατολική πλευρά της πλατείας παράλληλα με τη λειτουργία υδάτινων στοιχείων αποσκοπεί στη δημιουργία μικροκλίματος το οποίο θα ωφελήσει ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες ενώ η φύτευση παράλληλα θα προστατεύει τα γειτονικά κτίρια από τον ήλιο στη δύση ο οποίος δημιουργεί και θαμπώματα επικίνδυνα και για την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην οδό Μελά.
Επί της οδού Ειρήνης στο πεζοδρομημένο κομμάτι δυτικά του Μαμάτσιου προτείνεται κατά μήκος η τοποθέτηση βιβλιόσχημων καθιστικών από διάτρητη λαμαρίνα τα οποία αποσκοπούν στη μετρίαση της έντασης του ανέμου κατά μήκος του πεζοδρόμου.
βιβλιόσχημα καθιστικα Τέλος όλα τα υλικά που προτείνουμε να χρησιμοποιηθούν στην πλατεία προέρχονται από την άμμεση περιοχή με σκοπό την μείωση των ρύπων κατά τις μεταφορές, ενώ η πέτρα που αποξηλώνεται επαναχρησιμοποιείται δημιουργικά σε άλλες κατασκευές ξαναδίνοντας της πνοή.
σημεία «χωρόσημα» της πλατείας. Στα πλαίσια της ανάπλασης τα καθιστικά επανασχεδιάζονται και επαναπροσδιορίζεται η θέση τους σε σχέση με τα σημεία αναφοράς. Τα νέα καθιστικά δημιουργούν μια συνισταμένη φορά οπτικής επαφής με αυτά και παράλληλα επενδύονται με νέα υλικά και αποκτούν και λειτουργικότητα. Αποκτώντας τα ίδια το χαρακτήρα του σημείου αναφοράς οδηγούν τον επισκέπτη από μια νέα οπτική ματιά. (κατασκευαστική παγκάκι). Ακόμα ένα χαρακτηριστικό που έχουν τα νέα καθίσματα έχει να
κάνει με τα υλικά που χρησιμοποιούνται. Τόσο στα «συμβατικά» όσο και στα υπόλοιπα (βλέπε φωτορεαλισμό) νέα υλικά όπως διάτρητες γαλβανισμένες λαμαρίνες αλλά και το τοπικό μάρμαρο Κοζάνης κυριαρχούν μαζί με το ξύλο. Ακόμα και ο τρόπος που αυτά τοποθετούνται δίνει μια νέα εικόνα στο χώρο. Στα παγκάκια οι μεγάλες επιφάνειες που λειτουργούν ως πλάτες ταυτόχρονα είναι και χώροι έκθεσης αλλά και επιφάνειες που αποτρέπουν τη συνεχή ροή του ανέμου και αποκτούν έτσι και
βιοκλιματικό χαρακτήρα επηρεάζοντας με αυτό τον τρόπο και το μικροκλίμα της πλατείας. Η πέργκολα χρησιμοποιείται τόσο γα στέγαση στο δυτικό κομμάτι της πλατείας όσο και ως σύστημα διαχείρισης του αέρα που κατεβαίνει και διαχέεται μέσα στην πλατεία. Είναι μια εναλλακτική στη λειτουργία της πλατείας όπως αυτή που παρουσιάζεται στην ακριβώς απέναντι πλευρά με τα φυτά και το υγρό στοιχείο.
Κυρίαρχη θέση στην πλατεία έχουν οι τωρινές φυτεύσεις με τρόπο όμως που περισσότερο υποδηλώνει τη λογική της εποχής που πραγματοποιήθηκε παρά την πραγματική ανάγκη
της πλατείας. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα καιρικά δεδομένα που ισχύουν στην περιοχή αλλά και τον θόρυβο ηχητικό και οπτικό από την ανατολική πλευρά της πλατείας νέες δενδροφυτεύσεις πραγματοποιούνται ενώ οι υφιστάμενες διατηρούνται και διαμορφώνονται. Όπου είναι απαραίτητο γίνονται και μεταφυτεύσεις έτσι
ώστε να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες οπτικές φυγές ανάμεσα στα δέντρα προς τα κύρια κτίρια – «χωρόσημα» αλλά και να ανοίξει ο χώρος. Όλο αυτό το σύστημα πρασίνου που πραγματοποιείται γύρω από την πλατεία επηρεάζει δραστικά το μικροκλίμα της περιοχής. Σε συνδυασμό με το υγρό στοιχείο που σχεδιάζεται και πραγματοποιείται εκεί αλλά και σε άλλα κύρια καθιστικά, τους θερινούς μήνες ο χώρος είναι πολύ πιο βιώσιμος με καλύτερη θερμική άνεση και ποιότητα αέρα.(βλέπε φωτορεαλισμό).
4. Τεχνικά χαρακτηριστικά.
Η συνολική επιφάνεια της υπό διαμόρφωση πλατείας είναι περίπου 5000 τετραγωνικά μέτρα. Οι παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται αφορούν στοιχεία εξοπλισμού, τη φύτευση, τα διάφορα δίκτυα και τον ηλεκτροφωτισμό καθώς επίσης και τα υλικά που τοποθετούνται και επαναπροσδιορίζουν το χαρακτήρα της πλατείας. Τα στοιχεία εξοπλισμού είναι τα καθιστικά – παγκάκια, τα τραπεζοκαθίσματα, τα φωτιστικά σώματα και μια πέργκολα στέγασης – σκίασης, η οποία παρουσιάζει και ορισμένα βιοκλιματικά χαρακτηριστικά κυρίως ως προς τη σχέση της με τους τοπικούς ανέμους και τη διαχείριση των ρευμάτων που δημιουργούν. Η φύτευση γενικά αναφέρεται στις υπάρχουσες δενδροφυτεύσεις αλλά και στις νέες όπως αυτές προκύπτουν μετά από τις εκτεταμένες παρεμβάσεις στο χώρο της πλατείας. Παρά τις εκτεταμένες παρεμβάσεις στον ευρύτερο χώρο της πλατείας τα περισσότερα δίκτυα, όπως το ηλεκτρικό και το αποχετευτικό δεν επηρεάζονται σημαντικά με εξαίρεση το δίκτυο του φωτισμού. Αυτό δεν αλλάζει σε ότι αφορά τη χάραξη του δικτύου αλλά σε ότι αφορά το σύστημα του φωτισμού. Νέοι λαμπτήρες τοποθετημένοι σε νέες βάσεις δημιουργούν μια εντελώς διαφορετική εικόνα στο χώρο της πλατείας. Σημαντικές αλλαγές γίνονται και στα υλικά που χρησιμοποιούνται στις δαπεδοστρώσεις του χώρου. Στη συνέχεια παρουσιάζεται αναλυτικά το σύνολο των παρεμβάσεων που αναφέρθηκαν.
Στην πλατεία χρησιμοποιούνται καθιστικά – παγκάκια στα οποία εμφανίζεται μια σχετική συγκέντρωση ανθρώπων κυρίως σε αυτά που βρίσκονται σε σκιερά μέρη κατά τους θερινούς μήνες οπότε και εξασφαλίζεται μια σχετική θερμική άνεση. Τα καθίσματα αυτά βρίσκονται σε θέσεις οι οποίες είναι αποπροσανατολισμένες σε σχέση με τα χαρακτηριστικά κτίρια – Στην πλατεία υπάρχει ένα πολύ μεγάλο σύστημα δικτύων που αφορούν ύδρευση, αποχέτευση, ηλεκτροδοτήσεις, τηλεθέρμανση, τηλεφωνικές γραμμές και άλλα. Η παρέμβαση που γίνεται αφήνει ανέπαφο σχεδόν στο σύνολο του αυτό το σύστημα δικτύων. Εκεί που υπάρχουν σημαντικές αλλαγές είναι το σύστημα του ηλεκτροφωτισμού. Η πλατεία ακόμα και σήμερα ως κέντρο της πόλης χρησιμοποιείται για τις διάφορες εκδηλώσεις είτε αυτές είναι πολιτιστικές είτε είναι πολιτικές, είτε είναι θρησκευτικού περιεχομένου. Η ανάγκη για ένα νέο σύγχρονο τρόπο φωτισμού οδηγεί στο σχεδιασμό εκ νέου φωτιστικών σωμάτων που η χρήση τους να μπορεί να μεταβάλλεται ανάλογα με τις ανάγκες. Με κεφαλές φωτισμού που μπορούν να στρέφονται φωτίζοντας κάθε φορά διαφορετικά σημεία, διαμορφώνεται νέα κατάσταση φωτισμού.
Το σύνολο της παρέμβασης περιλαμβάνει την αποξήλωση και τοποθέτηση νέων υλικών σχεδόν στο σύνολο της επιφάνειας. Ωστόσο το παλιό υλικό επαναχρησιμοποιείται και παραμένει ως ανάμνηση στο χώρο. Βασικά η σχιστολιθικού τύπου πλακόστρωση αντικαθίσταται από νέο χυτό μπετό το οποίο στην κεντρική του θέση έχει και χρωμοσήμανση για να προσδιορίζεται η διαφορετικότητα της λειτουργίας του. Στους χώρους που λειτουργούν τα καθιστικά χρησιμοποιείται τοπικό μάρμαρο ενώ ένα πολύ μεγάλο τμήμα της πλατείας καλύπτεται από μάρμαρο που εμφανίζει χρωματικά νερά. Μεγάλες επιφάνειες πρασίνου είναι βατές τοποθετώντας κυβόλιθους οι οποίοι σχηματίζουν έναν ιδιότυπο κάναβο. Τέλος υπάρχουν αμιγείς ζώνες πρασίνου εκεί όπου έχουμε και δενδροφυτεύσεις.
Αναρτήσεις
